Vrouwenfiguur met samengevouwen handen 1945, olie op doek, 100 x 77 cm. Vanaf 1954 neemt de plastische soberheid toe, en vanaf het begin van zijn avontuur als Jonge Belgische Kunstenaar besluit Gaston Bertrand zich voorlopig te beperken tot een neutraal pallet van zwart, grijs en blauw als dominante kleuren. De kunstenaar rechtvaardigt die beslissing uit noodzaak om zich volledig te kunnen toeleggen op zijn zoektocht naar de vorm, waarvan zijn twee meesterwerken van 1945, enerzijds "Portret van mijn moeder" met een aangrijpende expressie, karikaturaal bijna maar ook pathetisch, en anderszijds "Vrouwenfiguur met gevouwen handen", zich losmakend uit een abstrachte monochrome achtergrond opgebouwd uit enkele penseelstreken, vandaag een bekend werk van de schilder dat blijft verbazen door zijn durf om in het portret van zijn moeder de expressie van het gezicht en de bovenste ledematen zo verregaand te schematiseren. |