Onhandige gebaren

1955, droge punt op koper, 18 x 11.1 cm
definitieve druk op Auvergne papier 32 x 24 cm
uitgegeven op 50 exemplaren

Vlak na de oorlog toonde de jonge poëet en kunstcriticus Jacques Meuris sterke interesse in het werk van Gaston Bertrand. Ze werden goede vrienden en in 1955 vroeg de schrijver aan Bertrand om vier van zijn zestien gedichten te illustreren. Dit waren Bertrand's eerste etsten met droge naald en een eerste samenwerking als illustrator van poëzie. Het bleef echter bij die ene keer maar de kunstenaar had wel de smaak te pakken en maakte daarna nog zevenentwintig gravures in dezelfde techniek.
Voor het eerste gedicht "Onhandige gebaren" deelt Gaston Bertrand zijn werkvlak op in ongelijke vierkante zones die hij opvrolijkt met een fijn net van gelijklopende lijnen (horizontaal, verticaal, in V en gekruist). We merken hier heel duidelijk Bertrand's interesse in die periode voor de meetkundige structuren, maar die zijn hier niet zoals in zijn vorige werken het resultaat zijn van een stilisering van de realiteit. De afgebakende vlakken worden doorkruisd door drie gebogen lijnen die met hun parcours een gevoel van leven brengen in de statische compositie. Zo wil de kunstenaar op een volledig abstracte manier het psychologisch decor van het gedicht weergeven waar "tralies de horizon krassen en de toekomst in wiskundig perfect gelijke plakjes snijden", en waar "wezens geklemd zitten tussen de ongevoelige wanden van de dagelijkse verplichtingen".